Wszyscy na to chorujemy

Zespół Nieprzystosowania Społecznego jest chorobą cywilizacji. Powstaje i się rozwija z nadmiaru luksusu. Etiologia jej jest urbanistyczna. Wyspecjalizowane społeczeństwa ją wytwarzają w sposób nieodzowny. Jedynie specjalistyczna renomowana firma może tu odnieść sukces. Picol sypał wyuczonymi sloganami, drżąc, że komputer padnie i klient zobaczy, że siedzą na zagraconym strychu. Nagle klient się zerwał z bujacza, nadeszła pora oglądania serialu przez jego żonę. Picol odetchnął, pan Zwyczajny wybiegł za drzwi, komputer padł. Picol włączył program terapeutyczny.

Zasada psychologii Zwyczajnych głosiła, że nawet najmniejsza zmiana w ich schematycznym życiu jest ratunkiem. Zerol, jedyny syn pana Zwyczajny, pobierał naukę w sposób wysoce konwencjonalny, bo tak trzeba, bo tak robili wszyscy. 

Program "Home Learn" otrzymywał na próg domu. Teraz powiemy, że uczył się zdalnie, wiemy, kiedy przyszłość edukacji się zaczęła. My tego dokonaliśmy. Był więc w normie, jeśli chodzi o Zwyczajnych, miał mimo to NZS, a może dlatego.Zwyczajni konsumowali wszystko, w dodatku niskiej jakości. Tak samo było z emocjami: spożywali cudze, przetworzone, ale za to w kuszącym opakowaniu, jak seriale brazylijskie o miłości, którymi się oszałamiała pani Zwyczajny. To nie Zerol jest chory, rodzina ma syfa, a system ma raka, taką diagnozę postawił Profesorek. 

Zerol czuł, że czegoś mu brakuje, chociaż dostał te wszystkie przedmioty, które zatykały czas. Było mu źle, żle, źle! Czuł się spętany. A przecież wolno mu było robić wszystko, co zechce. Na przykład: włączyć grę. No to sobie pogra. Włączył grę z pakietu reklamowego: wybierz tożsamość. Na ekranie widnieje on sam. Ma czerwony kombinezon. Wyświetla się sytuacja: historyczna klasa szkolna w XXI wieku.

Chodziło się wtedy do budynku i siedziało wiele godzin w sali, nazywając coś takiego nauką. Rozejrzał się po klasie: wszyscy uczniowie mieli na głowie granatowe czapeczki. Odwrócili się w jego stronę i zasyczeli: sss. "Jestem odmieńcem", pomyślał z rozpaczą Zerol. Poczuł na własnej skórze, jaki to wstyd, być innym niż reszta ludzi.