"Szaman czasami się odwracał i patrzył w niebieskie, wodniste oczy istoty, która wciąż się uśmiechała, choć już nie z goryczą, ale złowrogo."To niemal ostatnie zdanie opowiadania "Szaman". Sytuacja jest następująca: Szaman żyjący z resztką ludzkiego plemienia idzie za żołnierzem, który leżał zamrożony w ogromnej bryle lodu. W żołnierzu zakochała się kobieta z tego plemienia i tak długo się tuliła do mężczyzny, aż stopił się lód, a mężczyzna otworzył oczy i wstał. I oto prowadzi Szamana. Dokąd?
"Kiedy weszli na szczyt, żołnierz wkroczył do budynku i stanął przed ścianą pokrytą guzikami, a Szaman nie zrobił nic, choć miał przecież odwracać nieszczęście. Nie poruszył się, kiedy tamten przypomniał sobie gest, który trzeba wykonać, by rozpętać wielką jasność. Stał, a żołnierz jak niegdyś wciągnął rękę i nacisnął czerwony guzik."
Opowiadanie to zostało zamieszczone w tomie pod tym samym tytułem, książce wydanej właśnie przez Wydawnictwo OdeSfa - Odmienne Stany Fantastyki. Oto co napisał we wstępie Jacek "Franco"Horęzga redaktor naczelny wydawnictwa: "Polska fantastyka naukowa, która wyrosła w klimacie socrealistycznego negowania rzeczy niemieszczących się w wąskiej przestrzeni racjonalnej nauki oraz z dziedzictwa Lema, w tamtym czasie nie była chyba jeszcze gotowa na zwrot ku tzw. duchowości i na rodzące się na skrzyżowaniach kultur inklinacje w kierunku tzw. New Age."
Właśnie kurier przyniósł paczkę autorskich egzemplarzy książki pod tytułem "Szaman". Warto zwrócić uwagę na podtytuł "Wizje profetyczne" tom I i poniżej na tytułowej stronie "Antologia osobista". Książkę wypuściło na świat literatury Wydawnictwo "OdeSFa" Odmienne Stany Literatury. Redaktorem naczelnym wydawnictwo jest Jacek "Franco"Horęzga. Tom liczy ponad czterysta stron.A zaczęło się skromnie: od propozycji wydania tomu moich opowiadań, którą mi uczynił Franco. Wybraliśmy kilka opowiadań już zamieszczonych w innych moich książkach oraz wiele nowych, które napisałam specjalnie do tego tomu. Franco zainteresował się opowiadaniem "Szaman", zamieszczonym w tomie "Tylko Ziemia". Książce mającej dla mnie znaczenie, od niej wszystko się zaczęło. Książka stała się popularna i decydująca dla mojej kariery literackiej. Okazuje się, że nadal wzbudza zainteresowanie, a opowiadanie "Szaman" wywarło iście szamański wpływ na tom właśnie wydany. Wydawca zamieścił wiele wypowiedzi na temat mojej twórczości. Zacznijmy od umieszczonej na pierwszych stronach, którą napisał wydawca: "Fantastyczna twórczość Emmy Popik wymyka się jednak jednoznacznemu przyporządkowaniu. Jej opowiadania przypominają dziwne, oniryczne wizje mniej lub bardziej dalekiej przyszłości (stąd też wizje profetyczne jako nazwa podcyklu) w przestrzeni, których najcześciej "źle się dzieje w państwie ludzkim". To pierwsze strony. Na kolejnych opinie swoje zamieściła znakomita pisarka Luiza Dobrzyńska i wybitny Jacek Inglot. Nie będę przytaczać ich słów. Proszę zajrzeć do książki, by przekonać się, co "Szaman" naszamanił.
Warto uczynić ten gest i wziąć książkę, gdy stoimy przed stoiskiem podczas targów. Unosimy do oczu, odkładamy okładkę i patrzymy na wydawcę: OdeSFa, Odmienne Stany Fantastyki.
Wydawnictwo prezentuje najnowsze książki podczas Warszawskich Targów Fantastyki - Wiosna 2023. Można zdobyć autograf Luizy Dobrzyńskiej, autorki sztandarowej powieści "Dusza", widzimy ją na zdjęciu. Luiza pokazuje tajny znak, czy jest wam znany, bo mnie doskonale. Obie uwielbiamy aktora, który gra w tym serialu.
Wydawca, Jacek "Franco" Horęzga wyjaśnia, że nie udało się na czas dostarczyć egzemplarzy mojej książki "Szaman" i powieści o tajemniczym tytule "Antipolis" Tomasza Fijałkowskiego.
Obie zostaną zaprezentowane w maju na targach na Narodowym i pod Pałacem Józefa. W imieniu Wydawcy składam podziękowania Wydawnictwu K2 i Wydawnictwu Książkowemu "HM" za pomoc i wsparcie. Bardzo bym chciała, aby udało się zrobić skład mojej powieści "Cyklop", czyli człowiek z jednym okiem. Oczywiście, by wystawić powieść na targach majowych.
Opowiadanie "Myto" z tomu "Tylko Ziemia" mówi o marzeniach. Jakie są, czy się spełniają, czy może niszczą, ale jak to możliwe? Marzenia zawsze są dobre i piękne. Warto się przekonać i przeczytać to opowiadanie. Zrozumiemy również znaczenia słowa myto. Teraz już nie musimy go uiszczać, przynajmniej, gdy wjeżdżamy do miasta. Rodzina z tego opowiadania wykupiła wycieczkę, która miała być piękna. Wjechali do pewnego miasteczka, ale nie znaleźli drogi powrotnej. Mąż i ojciec wiózł rodzinę eleganckim i drogim samochodem. Powtarzał, że to jego duma i spełnienie marzeń.
Syn zatopiony w komiksach, nie słyszał, co do niego mówią, gdyż słuchawki zasłaniały jego uszy. A co widział na obrazkach ten chłopaczek? Silnego kowboja. Siostra miała na głowie duży wianek z kwiatów i wiedziała wszystko. Jakoś tak się zdarzyło, że matka zaczęła wspominać swojego narzeczonego. Uważała, że marnuje życie z obecnym mężem. Usiadła na olbrzymim kamieniu. Nagle poczuła, jak jest zmęczona od ciężkiej fizycznej pracy, jej ręce były brudne i pomarszczone od noszenia wiader z wodą i kopania kartofli. Spojrzała na swoją kieckę, wyglądała jak bura szmata. Co sobie uwiadomiła? Z niepokojem czekała na męża, który gdzieś zniknął. Szukał malarza z paletą, którym miał się stać. Nie mogli się wydostać z miasteczka, brama była zamknięta. Dałoby się ją wyłamać, rozpędziwszy drogi samochód. Ale gdzie jest kierowca?
Ukazała się właśnie moja książka pod tytułem "Szaman. Antologia osobista". Wypuściło ją na rynek Wydawnictwo OdeSFa, Odmienne Stany Fantastyki. Mieści się w niej wiele, ale zaczęło się od "Szamana", zamieszczonego w moim pierwszym tomie "Tylko Ziemia", od którego wszystko się zaczęło i wciąż trwa, i się toczy. Szaman w tym opowiadaniu nosi fioletową szatę, która jest oznaką wielkiego uduchowienia. Zwyczajni ludzie to szarość. Stoją szarym tłumem naprzeciwko Szamana i ściskają w rękach kamienie. Będą je rzucać. Na kogo? Na piękną kobietę z czerwonej szacie, płonącej gorącą barwą miłości.
Kogo pokochała? Wokoło stoją olbrzymie bloki z lodu. Leżą w nich na wznak żołnierze z wyciągniętymi ramionami, jakby stali na baczność. Płonąca miłością kobieta pokochała jednego z nich i przychodziła każdego dnia. Przytulała swoje gorące ciało do bryły lodu. Czyniła to tak długo, aż roztopił się lód, a żołnierz otworzył oczy. Ciągnęła go, by uciec od tłumu. Wtedy białe światło przecięło niebo, uderzyło kobietę w głowę i w mgnieniu oka obaliło na ziemię. Pokazało wyraźnie, że żołnierz ma iść na górę i zrobić tam to, co wyczarował rękami. Tak rozumowali tępi szarzy ludzie. Kiedy weszli na szczyt, żołnierz wkroczył do budynku i stanął przed ścianą pokrytą guzikami. Nie trzeba nic więcej wyjaśniać. My wiemy, co się stało. Wiemy, co się stanie.
